Ronald Friedel

UMC verslagen

RonaldFriedel.nl

info@ronaldfriedel.nl

Fotoboek

The day after: 5 januari

Lieve mensen,

Nogmaals hartelijk dank voor de hartverwarmende boodschappen op de site de afgelopen dagen.

Hierbij de Playlist en lijst van sprekers van gisteren en om te beginnen mijn speech (ik begreep dat ie niet voor iedereen even goed te verstaan was).

De rest volgt, als de onderhandelingen met Buma Stemra zijn afgerond :-)...

Playlist en sprekers:

1 Johnny Cash; Rose of my heart
2 Pink Floyd; Wish you were here
3 Willy DeVille; I can only give you everything
4 Tanita Tikaram; I love you
- Annemargriet
- Bauke
5 A.J. Groce; She's waiting for me
- Mirella
6 Emerson, Lake & Palmer; C'est la vie
- Harry
7 Vaya con Dios; Farewell Song
- Wilma
8 Tom Robinson; Days
- Bart
9 Harry Nilsson; Without you
- Min SZW
10 Queen; Bijou
- Ruth
11 Candi Staton; I'll sing a love song to you
- Annemargriet
12 The Rolling Stones; Fool to cry
13 Sting; Mad about you

Bauke:

Gelukkig nieuw jaar allemaal…; ik hoop dat dit jaar beter uitpakt dan vorig jaar…

Wat ben ik blij en trots dat jullie met zoveel mensen zijn gekomen. Ronald en ik waren altijd goed in het trekken van harde conclusies. Een daarvan is dat niet te oud moet overlijden, want dan komen er weinig mensen op je begrafenis… Zo letterlijk had Ronald het van mij ook niet hoeven nemen.

Wellicht is het goed om, voor diegenen die nog niet alles hebben meegekregen, kort te vertellen wat er gebeurt is. Ronald werd op 2e kerstdag gebeld door het UMC dat er een hart voor ‘m was. Wij waren bijzonder opgetogen. Na toch zeker 10 jaar geploeter met hartfalen waarvan 3 jaar met steunhart was er zomaar perspectief op een nieuwe start. Meer dan bewust van de risico’s overigens. In Utrecht namen we afscheid van Ronald toen hij de OK op reed. Hij maakte nog een soort halve grap over wat er zou gebeuren als hij zich nu zou terugtrekken. Ik zal niet elke minuut van het wachten wat volgde beschrijven. Om kort te gaan werden wij na 15uur opereren gebeld dat het nu wel zo’n beetje in elkaar zat, maar dat de situatie bijzonder precair was. Een klein kwartier later belde chirurg heftig geëmotioneerd dat ie ‘m toch kwijtgeraakt was. Het bloedvatenstelsel van Ronald was zodanig verzwakt dat dit het feitelijk begaf tijdens het aansluiten van het hart en toen dat min of meer verholpen was viel het op andere plaatsen in het lichaam uit elkaar. Ik zou dit moment graag de gelegenheid nemen om de artsen en verpleegkundigen te danken voor jaren aan begeleiding, maanden van bijstand en op het laatst uren en uren vechten voor het leven van Ronald. Vorige week was het weliswaar voor Ronald de laatste keer knokken, maar zeker niet de eerste keer. En laat ik hier het volgende aan toevoegen: We zullen de komende weken nog wel spreken waarom het gelopen is zoals het gelopen is; wel of niet nú transplanteren, medicijngebruik etc. Onze voorlopige conclusie is wel… er was maar één ding dat Ronald echt had kunnen helpen en dat is dat een donorhart één of twee jaar eerder beschikbaar was geweest.

Dat is ook de reden waarom ik hier iedereen zou willen oproepen om een donorcodicil in te vullen. Aangezien jullie allemaal nog leven ben je nog op tijd… En laat daarbij één ding duidelijk zijn. Ik respecteer de keuze van eenieder om wel of niet donor te worden, maar laat je familie niet moeten gokken en weet ook dat als de familie het zelf moet beslissen ze vrijwel altijd voor de veiligste optie gaan (en dus niet doneren). Om die reden hebben we voor iedereen folders klaarliggen (en als je je nou digitaal hebt geregistreerd… geef ‘m door aan iemand anders)
Zover de dienstmededelingen…nu het moeilijke deel. Namelijk wat Ronald voor mij heeft betekent.

Ik durf te stellen dat Ronald grootaandeelhouder was in alles wat er van mij terecht is gekomen. Ronald heeft mij door mijn school en studie tijd heen gesleurd. Ik was echt een ramp op zowel lagere als het grootste deel van de middelbare schooltijd. Dat was niet altijd even gezellig, maar heeft er wel voor gezorgd dat ik als mens ben wat ik nu ben. Ronald heeft, omdat hij de risico’s van zijn situatie zeker niet onderschatte, 2 brieven achtergelaten één voor Ruth en één voor Mirella, Max, Bart en mij. Als je deze brief als een eindrapport mag beschouwen dan geloof dat ik wel geslaagd ben.

Uit de brief blijkt zijn trots op mij als mens, mijn ‘glanzende carrière’ zijn liefde voor Mirella…Ik weet nog dat Ronald tevreden verzuchte, nadat hij aan Mirel voorgesteld was: ik ben zo blij dat je eindelijk een vriendin hebt waar je gewoon ene gesprek mee kan voeren. Ook was hij zo trots hoe we het als gezin weten te fixen. Ronald haalt in de brief nog even aan hoe ik het qua schoolwerkstukken altijd op het laatste moment liet aankomen… mijn collega’s zullen nu ongetwijfeld meewarig concluderen dat, dat punt niet verbeterd is in de afgelopen 25 jaar…

Terugkijkend op mijn relatie met Ronald als vader, nu ik zelf trotse vader ben van 2 kinderen, waardeer ik zijn rol alleen maar meer en zie ik ook herhalende patronen met mijn eigen jeugd en zowel positieve als negatieve zin. Ronald heeft mij er, zoals hij zelf schreef, in de package met Ruth erbij gekregen. Maar uit alles wat hij voor mij gedaan heeft blijkt dat ik niet zomaar erbij was. Ronald heeft vanaf de eerste minuut volledig eigenaarschap genomen voor de opvoeding, daarbij altijd ruimte makend voor mijn relatie met mijn biologische vader, Leon. Dit geldt overigens voor de hele familie van Ronald waar ik direct en onvoorwaardelijk onderdeel van werd. Hierbij moet gezegd worden dat diezelfde onvoorwaardelijkheid er bij de familie van Leon zo inzit. En dat terwijl ik zelf nou niet de meest trouwe familiebezoeker ben. Laat ik mijn relatie met Ronald met de volgende anekdote samenvatten… Op mijn achttiende verjaardag gaven Ronald en Ruth mij een strip van Peter van Straaten waarin een Vader en zijn kleine zoon toespreekt met de tekst: ‘later zul je aan deze middag terugdenken en dan zal je ons dankbaar zijn’… Ik ben dankbaar … en dit meest waardevolle erfstuk en hij hangt bij mij nog steeds op de WC en ik zal 2 kopieën aan onze jongens geven als ze ‘later groot en hopelijk ook dankbaar zijn’.

Als hij niet al trots was op mij en Mirel dan was hij nog trotser op zijn grootvaderschap. Hij kon zo genieten van die twee draken. Nog het best te zien op de foto’s die nu op de kist staan en op het grappige filmpje dat Ruth maakte waarbij Ronald en Bart een door Bart verzonnen spelletje deden, wat nog het meest lijkt op een soort levend ‘mens erger je niet’ op de tegels in de gang.

Als je het koud en kil beschouwd was ik eigenlijk een stiefkind van Ronald, in de sprookjes komen die altijd bekaaid vanaf. Gelukkig ging bij ons bijna alles anders, dan anders. En jij was op die manier mijn stiefvader (of schuine streep verzorger zoals je dat altijd noemde, omdat dat altijd op briefjes van school stond) Maar jij hebt ervoor gezorgd dat ik jou altijd volwaardig als mijn vader heb beschouwd en jij mij als jouw zoon. En je hebt mij zoveel liefde en wijsheid meegegeven dat ik mij zeker geen wees hoef te voelen.

En dan het aller lastigste stukje… Lieve Ruth,
De timing van dit alles is echt ruk te noemen. Zelf constateerde je al dat we hier de komende weet-ik-hoeveel-jaar lol van gaan hebben tijdens de feestdagen. Maar daar komen we tzt wel weer doorheen. Maar vooral omdat dit de eerste dag van je welverdiende pensioen is. Ik weet hoe zielsveel jullie van elkaar hielden en de leegte dubbelhard aankomt. Weet dat Mirel, ik en de kids er voor je zijn. Ik ben bijzonder dankbaar, al is het meer geluk dan wijsheid, dat je zo dichtbij woont. We komen hier samen doorheen en weet… er is bijna altijd wel iemand van ons 10 minuten bij je vandaan. Bovendien hebben de familie, je vrienden uit de buurt, de afgelopen dagen laten zien dat ze altijd voor je klaar staan.

Dan een laatste opmerking over de muziek. Ondanks dat ik een positief eindrapport had (er staan geen cijfers in, maar een dikke acht haal ik er wel uit denk ik). Vond Ronald het blijkbaar toch nodig om mijn muziekkennis nog even duwtje de goede richting in te geven. Ronald heeft een playlist van maar liefst 57 nummers achtergelaten voor zijn begrafenis. Aan ons en dus ook aan mij de taak daar een finale selectie op te doen. Ik kende er 16. Ik heb dus de afgelopen dagen, uren doorgebracht met het luisteren naar nieuwe muziek het doorgronden van songteksten en met Ruth en Bart selecteren tot een lijst voor hier. Een prettige en leerzame reis door de muzieksmaak van Ronald met veel wijze lessen en nieuwe ontdekkingen. Het volgende nummer staat symbool voor de zorg en het geduld dat Ruth heeft gehad bij de tijden dat Ronald in het ziekenhuis lag. En het eindeloze wachten aldaar en de plannen die in de war werden geschopt.

Deze is dus van Ronald aan jou Ruth…

Video's

Hoi allemaal,

Sinds 25 juli 11.00 uur is Ronald de volgende fase ingegaan.
Dat wil zeggen hij is nu op de verpleegafdeling gearriveerd.

De verpleegafdeling zit op B4 oost, dat is dezelfde route en lift
alleen 2 etages lager. Hij heeft kamer 4.

De bezoekuren zijn van 15.00 tot 20.00 uur.

Vooral 's avonds neemt men het niet zo nauw met de tijd kreeg ik meegedeeld, als er tenminste geen hordes mensen op bezoek komen.
Voor mij is het ook wel prettig als er ook wat bezoek 's avonds komt.

Liefs Ruth

afscheid in beeld