Ronald Friedel

UMC verslagen

RonaldFriedel.nl

info@ronaldfriedel.nl

Fotoboek

Ronald 25 op 29, 30, 31 mei

Hoi allemaal,

Ik heb gisteren maar een kort mailtje geschreven, het was die dag allemaal, te spannend, te vaak, te veel en ik was te moe om het verhaal op te schrijven.

Dinsdagmiddag 29 mei had Ronald een drain gekregen in zijn rechterlong omdat daar te veel vocht in zat. Dinsdagavond werd ik gebeld door Ronald en de verpleegkundige dat het niet zo goed ging. Zie de email van die dag.

's Nachts werd ik opnieuw gebeld nu door de intensive-care arts. Men had de grootste moeite om de bloeddruk van Ronald op een redelijk peil te krijgen, waardoor het steunhart niet goed liep, weer een zuurstof tekort ontstond en een tekort aan rode bloedlichaampjes werd geconstateerd. Wat men ook deed het bleef dalen. De enige remedie was weer heel veel vocht toedienen en bloedtransfusies.
Het leek een goed idee om die kant uit te komen, Ronald wilde dat ook graag. Binnen 10 minuten in de auto waar mijn tas voor noodgevallen al in stond. Het was 03.30 uur in de morgen dus kon ik lekker doorrijden. In de auto twijfelde ik, Bauke nog even laten slapen of ook bellen. Om 04.15 besloot ik toch maar te bellen. Beter nu dan dat hij straks in de file belandt.

Aangekomen bleek er grote ongerustheid zowel bij Ronald als bij artsen en verpleegkundigen. Niemand snapte waardoor de bloeddruk zo angstwekkend bleef dalen. Meer vocht en meer bloed werden toegediend. Ronald wil ondanks het 2x toegediende slaapmiddel maar niet slapen. Zijn schouders en nek zijn stijf van de spanning. Bauke en ik proberen beurtelings iets te bereiken door te masseren.

Om 07.30 uur gaan we even ontbijten ook om Ronald de kans te geven in slaap te vallen, hij blijft ondanks dat hij bijna omvalt toch maar wakker. Beloofd wordt ons te bellen als er iets wordt gedaan in de sfeer van het aanbrengen van de tube voor de beademing. Dan wordt ik gebeld, men kon niet meer wachten Ronald is in slaap en en de tube is al aangebracht men kon niet langer wachten dit om snel te starten met de onderzoeken. We gaan snel naar boven, in de lift komen we dr. Kirkels tegen. Hij heeft geen tijd om met ons te praten, hij moet eerst Ronald zien.

Smsjes verstuurd naar naaste familie en vrienden, De artsen overleggen. Om 09.00 uur gesprek hebben Bauke en ik een gesprek met dr. Kirkels. Ze weten niet waar deze crisis vandaan komt. Systematisch wordt alles van boven naar beneden bekeken. Hart goed, longen ook geen probleem, maag leeg (d.w.z. geen bloedplas), darmen, voor zover zichtbaar met een endoscoop, schoon. En dan weer van voren af aan. Steeds verder en dieper. Op vraag van Bauke hoe kritisch de situatie is volgt kort en bondig; Ronald kan hierdoor overlijden.

We bellen nu de familie en vrienden met die mededeling. Voor de zoveelste keer is het heel spannend en kunnen we niets anders doen dan afwachten en lijdzaam toezien hoe slecht hij er bij ligt. Door de enorme hoeveelheden vocht die worden toegediend om de bloeddruk op niveau te houden zwelt Ronald onder onze ogen op als een ballon. Zijn hoofd en nek nemen in omvang toe.
Mirella, Harry, Ida, Nita, Joke, Bart, Jaap en Netty, arriveren. We zitten we in het kleine familliekamertje dicht bij de kamer van Ronald en praten over Ronald en over van alles en nog wat, we lachen en er vallen tranen. Samen lunchen en dan ga ik een uurtje naar bed. Daarna merk ik pas dat ik het emotioneel heel zwaar heb.

In de middag blijkt uit een echo van de buikholte dat die vol is met vocht waarvan de veronderstellingen is dat het bloed is. Het idee is dat de lever is geraakt toen eergisteren de drain is geprikt. Na overleg met maag, darm, leverchirurgen wordt besloten te opereren. Het is 16.30 uur. Weer een riskante onderneming met het ontstolde bloed van Ronald en zijn conditie. Hij gaat onmiddellijk naar de OK. Na 1,5 uur komt het verlossende telefoontje. Operatie geslaagd, er blijkt dat de lever maar zijlings is geraakt maar, dat de lekkage zat in een gaatje in het middenrif. 6 Liter bloed is uit de buikholte gehaald en het gaatje gehecht. Al tijdens de operatie wordt de bloeddruk beter, loopt de pomp van het steunhart goed en gaat het beter met Ronald.

Bauke komt gelukkig terug om samen met mij In het UMC te slapen die nacht. We eten 's avonds met z'n vieren, Joke, Nita, Ida en ik. Bauke komt aan evenals Harry en om de gezelligheid te verhogen komt Marianne langs en heeft glazen, zoutjes en wijn meegenomen en op onze slaapkamer in op de IC vieren we een heel klein feestje.

Het is nu een dag later en Ronald ligt nu weer volledig onder zeil. We gaan weer hetzelfde traject in, voor de derde keer in in vier weken. Ronald voorlopig weer aan de beademing met de tube weer in zijn mond, kunstmatig gevoed, de nieren die weer niet werken. En afwachten wat dit nu weer betekent voor de nieren en de hersens, die weer behoorlijk lang te lijden hebben gehad door gebrek aan zuurstof en de veel te lage bloeddruk.

Ik ben nu weer thuis en ga een lange nacht maken. Ik heb daarnet naar de IC gebeld, het is stabiel en de ondersteunende medicatie wordt alweer afgebouwd. Hij slaapt nog steeds diep omdat, ondanks dat men vanmiddag al is gestopt met de slaapmiddelen, deze nog steeds in zijn lijf zitten omdat de nieren niet werken. Maar goed, dat slapen is prima want de 2 nachten hiervoor heeft hij niet geslapen.

Ronald heeft blijkbaar zoals Marion zegt, net als een kat 9 levens. Hij heeft er nu al een aantal gebruikt, maar hij is er nog. We hopen nu wel dat het genezingsproces straks kan aanvangen zonder verdere crises.
Het is een lang verhaal geworden maar het waren ook lange dagen.

Groet Ruth, namens
Bauke en Mirella en ook vast wel van Ronald

Video's

Hoi allemaal,

Sinds 25 juli 11.00 uur is Ronald de volgende fase ingegaan.
Dat wil zeggen hij is nu op de verpleegafdeling gearriveerd.

De verpleegafdeling zit op B4 oost, dat is dezelfde route en lift
alleen 2 etages lager. Hij heeft kamer 4.

De bezoekuren zijn van 15.00 tot 20.00 uur.

Vooral 's avonds neemt men het niet zo nauw met de tijd kreeg ik meegedeeld, als er tenminste geen hordes mensen op bezoek komen.
Voor mij is het ook wel prettig als er ook wat bezoek 's avonds komt.

Liefs Ruth

afscheid in beeld