Ronald 38 op 13 en 14 juni
Hoi,
Eerst nog even een vervolg op gisteren (13 mei). De rest van de dag en avond was Ronald benauwd en kortademig. Maar 's avonds was wel Nederland-Duitsland. Bauke en ik hebben gekeken bij Ronald op de kamer. Het was wel een rare situatie.
Ronald is hoe ziek ook, wel een uitzondering op de IC, de meeste patiënten komen vers van de OK en liggen veelal daar nog aan de beademing en nog geheel of gedeeltelijk in slaap zijn. Op de IC zijn maar weinig TV's. Maar begin van de week is er al een TV door een van de VPK's (Ruth) geregeld. Dus zaten we met een redelijk uitgeputte Ronald in zijn bed ( alleen maar energie om te kijken, gelukkig viel er weinig te juichen), en verder in een soort tribune opstelling, Bauke, 2 VPK, een IC arts en ik allemaal voor dat kleine TVtje op de kamer. De VPK'S koekjes en bonbons uitdelend aan Bauke en mij. Toen er eindelijk een Nederlands doelpunt viel, waren beide VPK's inmiddels afgehaakt, elders bezig. Daarom riep ik over de gang: kom gauw kijken een doelpunt. Achteraf realiseer ik me dat dit wel de meest merkwaardige voetbalwedstrijd was die ik ooit hen meegemaakt en dan heb ik het niet eens over de kwaliteit van het elftal.
Tijdens de rust besloot Christel, Ronald omdat hij zo benauwd was, zijn longen toch nog maar geforceerd via een buis door de neusholte uit te zuigen. Het plaatsen was een akelige actie maar het uitzuigen van de longen luchtte zichtbaar op.
Ik reed met Bauke mee naar huis, duimend dat ik niet opgebeld zou worden om naar Utrecht te moeten vannacht. Vandaag 14 mei eerst gebeld om 07.15 uur, VPK Daan meldde dat Ronald heel goed had geslapen op zijn zij.
Ik ben met Marianne mee gereden naar het UMC. We waren er al vroeg 10.00 uur. Ronald was veel beter dat gisteren en heeft wat op de rand van zijn bed gezeten/gehangen. Dat was wel een geweldige inspanning. Naast de fysiotherapeuten en de diëtiste wandelden ook veel artsen langs, de chirurg en zijn professor, dr Lapor, de intensivisten. Allemaal van mening dat het wel beter gaat, al lijkt dat af en toe niet zo, de lange lijn gaat toch iets omhoog, twee stappen vooruit, een achteruit. Nog steeds loopt de discussie tracheostomie wel of niet. Vandaag hebben de tegenstanders gewonnen in het middagoverleg.
Afgesproken was nog dat Ronald nog even naast het bed gehesen zou worden in een stoel maar dat bleek toch niet haalbaar, doen we morgen dus. 's Middags kwam een maatschappelijk werker voor een gesprek. Afgesproken is dat we morgen verder praten met een collega van hem. Dat is gericht op een wat langdurige ondersteuning voor ons in dit proces. Er is erg veel gebeurd de afgelopen tijd en er is ook nog een lange weg te gaan.
's Middags kwam plotseling de chirurg langs die de drain had gezet en die ook het gaatje in het middelrif heeft veroorzaakt, met de grote gevolgen. Eindelijk een uitleg van hemzelf hoe het was gebeurd! Ronald die toevallig juist daarvoor door mij was ingelicht over dit drama en hoe spannend het was geweest, zei gelijk tegen hem: ok, dus u bent de man waar ik die procedure bij de rechter voor moet beginnen, het was een grapje!
Vervolgens zijn vandaag verschillende pogingen gedaan om een nieuwe infuus aan te leggen ipv de lange lijn in zijn nek, die zou dan er uit kunnen. Tot nu toe is dat niet gelukt. Vanavond heb ik Ronald zelf gebeld en voelde zich redelijk, en zou gaan slapen.
Ik stuur ook een foto na van onze voetbalavond.
Groet Ruth en Ronald
Vandaag 14 mei
Verstuurd vanaf mijn iPad
Groet Ruth Nelemaat
Hoi allemaal,
Sinds 25 juli 11.00 uur is Ronald de volgende fase ingegaan.
Dat wil zeggen hij is nu op de verpleegafdeling gearriveerd.
De verpleegafdeling zit op B4 oost, dat is dezelfde route en lift
alleen 2 etages lager. Hij heeft kamer 4.
De bezoekuren zijn van 15.00 tot 20.00 uur.
Vooral 's avonds neemt men het niet zo nauw met de tijd kreeg ik meegedeeld, als er tenminste geen hordes mensen op bezoek komen.
Voor mij is het ook wel prettig als er ook wat bezoek 's avonds komt.
Liefs Ruth